De Dolomieten

De Dolomieten, De bleke bergen.

De Dolomieten geven een diepgaande kijk op de fascinerende wereld van geologische processen en fenomenen van de laatste 300 miljoen jaar. Hun uniekheid ligt in het feit dat de gebieden die ooit overspoeld werden door de zee,vandaag vrijwel ongewijzigd gebleven zijn. Reeds 150 jaar geleden,interpreteerde de Duitse geoloog Ferdinand von Richthofen voor het eerst - geïnspireerd door het werk van Charles Darwin op de groei van koraalriffen - de grote bergketens zoals die van Sciliar, van Catinaccio of de Sellagroep, als enkele fossiele systemen en oude koraalriffen.

Tal van onderzoeken hebben deze hypothese bevestigd en nog steeds bestuderen geologen uit de hele wereld de geschiedenis van deze bergen.

In totaal werden in de Dolomieten negen zones opgenomen als werelderfgoed door de UNESCO.Dat deel van Zuid-Tirol bestaat uit de volgende nationale parken: de Dolomieten van Sesto, Fanes-Senes-Braies, Puez-Odle en Sciliar-Catinaccio, de bergketen van Latemar en het natuurlijk monument Rio delle Foglie. De toevoeging werd gebaseerd op twee criteria die met elkaar verband hielden, die zijn namelijk "representatieve voorbeelden van belangrijke fasen van de geologische geschiedenis" en "natuurlijke verschijnselen of gebieden van uitzonderlijke schoonheid of esthetische belang." Het buitengewone bijzondere landschap is perfect vertaald door de zegswijze "Dolomieten landschap”, gekenmerkt door een spectaculaire verscheidenheid van vormen,met torens en puntige rotsen, kalksteen of dolomiet, afgewisseld met zachte grazige hellingen, plateaus en diep ingesneden valleien.Deze scherpe contrasten zijn een uitdrukking van de verschillende rotsformaties en de tektonische vervorming, die wordt veroorzaakt door de wederkerige beweging van de aardplaten.

(Uittreksel uit: Lorenz Keim (Bureau van de Provinciale Geologie en materieel bewijs Geologische weerspiegeling. Wat maakte de Dolomieten Werelderfgoed, in Parks 2-2009, blz 16-18

Les Dolomites

De nombreuses études ont confirmé cette hypothèse et encore maintenant des géologues du monde entier étudient l'histoire de ces montagnes.

En tout, neuf zones des Dolomites ont été reprises comme patrimoine mondial de L'Unesco: la partie du Tirol du Sud comprenant les Doplomites de Sesto, Fanes-Senes-Braies, Puez-Odle et Scillar-Catinaccio, la chaîne de Laternar et le monument naturel de Rio delle Foglie. Tout est basé sur deux critères intimement liés, notamment « des exemples représentatifs des phases importantes de l'histoire géologique » et« la beauté exceptionnelle de ces régions ». Le paysage extraordinaire se retrouve dans l'expression «paysage des Dolomites », caractérusé par la diversité spectaculaire des formes, avec des tourelles et des rochers pointus formés de roches calcaires et dolomites, altemant avec des pentes douces herbeuses, des plateaux et des vallées. Ces contrastes sont une expression des différentes formations de roches et de déformation tectonique, occasionnées par le mouvement des plaques terrestres.

 ( extrait de : Lorenz Keim (Bureau de Géologie Provinciale et preuves matériels, « Reflets géologiques» Comment les Dolomites sont devenues Patrimoine Mondial, in Parks, 2-2009, p.l6-18.)